Lake Powell dag twee

Vandaag weer vroeg op want we gaan naar de Antelope Canyon. Iedereen kent deze plek van plaatjes, van die goudgeel gewelfde rotsen waar de zon in schijnt waardoor je prachtige kleuren ziet. Excursie al in NL geboekt maar helaas geen tijd meer op de meest ideale tijd qua lichtival (rond 11 uur). We gaan al om half negen en als we bij het verzamelpunt aankomen krijgen we eerst een optreden van Indianen die op een hele grote trom slaan, zingen en de hoepeldans doen. Puur toeristenvermaak maar ik vond de muziek en de dans echt heel erg mooi. Lake Powell ligt aan het Navajo-reservaat en dat merk je hier aan alles. Na het optreden wijst onze gids, een traditioneel uitgedoste Indiaan (al mag ik dat woord niet gebruiken...), de auto aan waar we achterin een soort bak moeten plaatsnemen. Keihard rijden we naar de ingang van de cayon, een ritje van ongeveer vijf kilometer. Heel strak geregeld, op de heenweg foto's maken, op de terugweg doorlopen zodat de andere groepen foto's kunnen maken. Goed luisteren naar de gids, anders wordt je keihard teruggefloten. Het is ontzettend mooi en voldoet echt aan onze verwachtingen, de werkelijkheid is net zo mooi als de plaatjes en heel indrukwekkend. Gids vertelt niets over het onstaan van de canyon maar is puur bezig met het geven van aanwijzingen hoe je het beste kunt fotograferen. beetje bijzonder wel... Als we uit de canyon komen, maakt speelt hij nog een stukje fluit. Iemand stelt de vraag waar hij vandaan komt en hier geeft hij heel cryptish antwoord op. Al snel komt het op het diepe oude zeer: "You white people took our land 400 years ago". Hij gaat nu op de praatsoel zitten en iedereen luistert  en is onder de indruk. Het blijft een moeilijke kwestie die nog steeds heel erg gevoelig ligt...  Als daarna  mensen vragen of ze met hem op de foto mogen heb ik geen fijn gevoel. Wie wil er nou een levende attracie zijn?

Omdat ik zonder I-pad (die is ook stuk door het water) geen verhaaltjes meer kan typen, wil ik naar de Wallmart om een I-pad te kopen. Kasper heef echter een beter en goedkoper idee en even later heb ik een blue tooth toetsenbord waarme ik verhaaltjes op mijn telefoon kan typen, zonder snoer en zonder afhankelijk te zijn van wifi. Fijn! Dit srtukje typ ik trouwens alweer wat dagen later dan de dag die ik beschrijf want we doen zoveel dat je heel snel achterloopt. ook werkt de waarbenje.nu app niet goed en is het lastig om de stukjes te plaatsen.

We hebben na de excursie nog een groot deel van onze laatste dag hier over en hebben van de eigenaar van de kayakwinkel wat goede zwemplekken getipt gekregen. Maar eerst rijden we naar Lees ferry, een plaats waar de eerste pioniers een plek vonden waar ze de Colorado makkelijk konden oversteken. Op deze plek zie je nog wat herinneringen uit deze tijd maar nu is deze plek bijzonder omdat er veel meerdaagse tochten over de rivier starten. Toevalling zijn de voorbreidingen voor zo'n tocht net bezig als wij er zijn. Geweldig!! Boten worden opgepompt en een grotere rubberboot wordt volgestrouwd met eetgerei en tenten. Wat een ervaring zal zo'n tocht zijn! We rijden nog een stukje langs het water en komen op een punt waar een heel bizar iets te zien is. De rivier bestaat hier uit een stroom met aan de ene kant helderblauw water en aan de andere kant modderig bruin water. Die twee stromen naast elkaar en mengen niet. Heel vreemd om te zien! 

Als we terugkomen rijden we meteen door naar de plek waar we gestart zijn met de kayak en de sups. Als je vanaf de parkeerplaats over wat rotsen loopt, heb je hele mooie privéplekjes, op immens grote platte rotsen, aan het water. Nog even heerlijk in de zon gezeten en gezwommen, fijne afsluiter!! Potje pasta op de camping gekookt en met vuur, wijn en Skip-Bo de dag echt afgesloten.