Seqoia en Kings Canyon 2

Pfffff, half vijf is geen tijd om wakker te worden. Koud en C gaat eruit omdat hij denkt dat hij mij wakker houdt met zijn gewoel. Vind ik niet fijn want hij gaat zonder het te zeggen  wandelen en ik moet plassen maar durf er niet uit omdat ik fantaseer over een beer.  Daarna ga ik malen over wat ik zou moeten doen als C in het donker in een ravijn loopt. Ik stress omdat ik niet weet waar we verzekerd zijn, we hebben ook al geen bereik hier, ik weet de pincode van de creditcard niet en ga zo nog even door. Om half zes vuur gemaakt en opgelucht dat C aangewandeld kwam. Heerlijk koffie bij het vuur, en de dag heel vroeg maar wel avontuurlijk begonnen. Jongens blijven eindeloos (heel relatief) slapen, hebben ook geen last van de kou gehad gelukkig.

Om een uur of half negen rijden we de Kings Canyon route. Wow wat is het vreselijk mooi hier! Doet een beetje denken aan het binnenland van Zuid Frankrijk maar dan hoger en ruiger. Veel slingerwegen door de bergen maar de grootste attractie hier is de rivier. Die is dan ook werkelijk spectaculair. Zo snel stromend en kletterend op grote rotsen, een bruisende watermassa. We stoppen op een plek waar je er bij kan komen en verbazen ons over zoveel natuurgeweld, doodeng ook want als je er hier invalt ben je verloren. Als drie kleine jongetjes verzamelen de mannen stokken en takken om in het water te gooien en te kijken wat het water ermee doet. Daarna nog een wedstrijdje wie het verste stenen kan gooien en dan zijn de Testosteronnies weer even klaar.... Pfff, wie heeft hier de langste haha. Tijdens de wandeling die we even later maken, wordt er non-stop over voetbal gepraat, ik ben duidelijk een buitenstaander vandaag... Omdat ik het gewauwel even wil ontvluchten ga ik een stuk vooruit lopen maar op het moment dat ik denk dat ik een ratelslang hoor, voeg ik me weer bij de groep. Bleken hele grote sprinkhanen te zijn die over het pad springen en een heel raar geluid maken. Wandeling is heel gaaf, en eindigt bij een prachtige waterval waar we even een tijdje in staren. Wat dat betreft verglijkbaar met vuur, de beweging van vlammen of water verveelt niet gauw...

Op de terugweg picknick langs de rivier (met stenengooiwedstrijd) en daarna rijden we bij de uitgang van het park vlakbij de camping het park uit. Hier zijn we niet naar binnengekomen en we besluiten even op zoek te gaan naar een stukje bewoonde wereld met wifi. Ijdele hoop. We volgen bordjes met plaatsnamen waarop we tenslotte eindigen in gehuchten met drie huizen. Wat een wereld hier, en dan te bedenken dat er 's winters nog sneeuw ligt ook! Van God en alles verlaten...

De avond vullen we weer met..... ja ja, vuur! We liggen er weer op tijd in en Ole is zo lief om mij zn hoodie te lenen. Ik heb niets mee met een capuchon en juist mn hoofd wordt zo koud 's nachts. Heerlijk geslapen met dank aan Ole!!! Slecht een korte onderbreking door een snurker. C gaat even plassen en gooit een dennenappel tegen snurkers tent (aaahhh!!!), helpt niet maar we vallen wel weer in slaap gelukkig.

Nu zijn we bijna bij Yosemite. Lekker vlot ingepakt vanmorgen, we hebben zo'n vanzelfsprekende routine met elkaar dat het op- en afbreken van ons kampementje nauwelijks moeite kost. Dezelfde routine hebben we inmiddels in de Wallmart waar we net zijn geweest, C en ik weten alles te vinden en hebben al voor de derde keer de heerlijke pastasaus met wodka blind kunnen pakken. Ole loopt met zijn telefoon te Facetimen met Bibi en laat ons af en toe ook even wat naar Bibi roepen, en ook naar haar familie, raar hoor, voor ons fossielen, om zo met elkaar te kunnen communiceren! Kasper staat bij de telefoons, nog steeds hopend op een superdeal en niet accepterend dat hij in Amerika geen toestel kan kopen omdat het Sim-lock toetsellen zijn (dream on baby) en Luuk haalt alvast drie koffie bij de Mac.

Met een auto vol eten rijden we nu bijna Yosemite in...