Terug naar huis

En nu zijn we alweer vijf dagen thuis en iedereen alweer druk met werk en school( C en L), introductieweek (O) en tennis (K). Nog maar even een laatste verhaaltje om de reis echt af te sluiten. Wat was het gaaf en wat zijn we blij dat we dit zo met zijn vijven hebben meegemaakt. Herinneringen om met heel veel plezier op terug te kijken.
Na ons vertrek uit het hotel in LA belandden we meteen in de file. Gelukkig hadden we ruim de tijd, we moesten om 12 uur uitchecken en vliegen pas om half zeven. Maaaaaar, die tijd hadden we wél nodig…
Na de file onze auto inleveren. Jongens en ik langs de kant, C met automannetje de auto checken. Na een paar minuutjes zegt C dat hij nog even langs de klantenservice wil om over de rekening te babbelen. Er staat een post van 600 dollar in die volgens C onterecht is. Mijn bloeddruk stijgt al enigszins, maar bereikt nog een hogere waarde als de dame bij de balie nijdig met haar vinger op de nota tikt en intimiderend begint de blèren: “DID you sign sir, DID you sign?” Een seconde later sta ik buiten omdat vier man me hebben weggestuurd. Ze zien dat ik boos wordt en ik krijg de instructie NU weg te gaan. Haha, helemaal goed van ze al sputter ik aanvankelijk nog een beetje tegen… C staat er wel een half uur en houdt zijn poot stijf maar blijft vriendelijk en rustig. Komt puntje bij paaltje, heeft ie én die 600 dollar weggepoetst én bedankt die vrouw hem dat hij haar ontslag heeft voorkomen. Huh???? Ze zei tegen C dat ze normaal snel boos wordt, maar omdat C zo rustig bleef kon ze zichzelf beheersen. Als ze boos zou zijn geworden, zou ze problemen met haar baas hebben gehad en dat had C nu voorkomen. Hilarisch! Ze wilde ook nog een big hug, en dat deed C dan maar braaf, Té grappig!!!
Daarna naar het vliegveld waar we het Zwitserse zakmes van Luuk moesten achterlaten omdat we dat in de handbagage hadden laten zitten, ahum, gaat weer lekker, wij zijn geen sterren in vliegreizen!! Prima terugreis gehad, overstap in Madrid waar we zo door konden lopen en snel weer vertrokken en daarna op Schiphol onthaald door een heus welkomstcomité. Oók leuk om weer thuis te zijn!
Na vier weken slecht eten zijn we samen niet aangekomen (Sas + 3 kilo en C – 3 kilo = samen 0 kilo, grrrrrr). Thuis laat Kasper op de Playstation zien waarom hij en Ole de weg zo goed kenden in LA. Amazing! Levensecht vliegen we door de stad en herkennen we de gebouwen waar we net vandaan komen. In LA zei Kas een keer op de achterbank: “Oh, en hier om de hoek is mijn kantoor”, haha, welkom in de virtuele wereld en hallo generatiekloof!
Einde verhaal, begin dagelijks leven… Ik zal dit jaar nog regelmatig terugverlangen naar afgelopen maand….