Van Vegas naar Grand Canyon

In de auto, tien uur en een uurtje geleden vertrokken uit Las Vegas. Gister zaten we dus al veel vroeger in de auto en dat was top want zo konden we in alle rust de Hoover dam bekijken. Eigenlijk stond die niet op onze planning maar omdat we zo vroeg wakker waren en we pas laat in de middag naar de Strip wilden gaan, zijn we toch gegaan. Leuk om Lake Mead, het meer dat we vanuit het vliegtuig zo goed konden zien, nu "echt" zagen. Hoover dam imposant, wat een bouwwerk en wat mooi om dat blauwe water tegen die rode rotsen te zien. Wat ook hier weer opvalt is dat mensen die bij ons allang pensionada zijn, hier nog volop aan het werk zijn. Schrijnend soms, zoals de man die hier bij de Hoover dam in een strookje schaduw van 20 centimeter bij een roltrap de bezoekers van het visitorcentre ontvangt. Het is niet te doen om lang buiten te zijn in deze hitte en toch zie je overal oudere mensen in fysiek zware omstandigheden werken. Ook struikel je in Vegas over daklozen die op de bloedhete straten zitten te bedelen. Soms schrik je er gewoon van hoe slecht mensen eraan toe zijn en de hitte zal daar niet positief aan bijdragen...

Terug in Vegas rijden we even over de Strip om te bepalen wat we vanavond nog gaan doen en waar we de auto dan zetten. We "doen" ook Treasure Island en de Mirage even zodat we vanavond een mooi rondje kunnen maken op het tweede gedeelte en dan toch alles gezien hebben. Vooral Ole wil alles afgevinkt hebben! Luuk en ik gaan in de Mirage even zitten met een koffietje en laten de mensenstroom aan ons voorbij gaan. Nergens is het leuker om mensen te kijken dan hier, wat een verscheidenheid! Als nuchtere Hollandse verbaas ik me (en word ik ook lichtelijk treurig) over de extreme aandacht voor uiterlijk bij veel mensen. Barbie en Ken werden bekritiseerd omdat ze geen recht zouden doen aan de werkelijkheid? Mmmmmm, ze zien er in mijn ogen natuurlijker uit dan menig mens hier haha.

Terug in het hotel een paar uurtjes heerlijk bij het zwembad geweest. Kasper probeert wat te slapen want die loopt een beetje op zijn tandvlees, nog steeds een beetje aan het acclimatiseren... Om een uur of vijf parkeren we de auto aan het andere eind van de Strip en gaan we het tweede gedeelte verkennen. Ik merk dat ik al behoorlijk verzadigd ben, ik kan in ieder geval geen gokkende mensen meer zien maar gelukkig is er méér en lopen we door nep-Parijs, zien we de fonteinen bij het Bellagio (die de kinderen uit films kennen en daarom leuk vinden) en gaan niet weg zonder overal geweest te zijn. In de auto terug over de Strip zien we voor de laatste keer alle verlichte gekkigheid en zijn we verzadigd. Mooi geweest en klaar voor volgende stek!

Terug in het hotel slaan de jongens voor de laatste keer aan het gokken. Ze hebben in de afgelopen dagen weer een dosis gezamenlijkheid aangeboord en inside jokes verzameld. Als ze tegen elkaar zeggen dat ze even lekker gaan gokken bedoelen ze dat ze bij de liften een wedje doen welke lift er als eerste zal zijn. Punten worden zorgvuldig bijgehouden haha.

Kasper vrijwel meteen in slaap, net als thuis met sokken aan. Wij drinken nog even een wijntje maar volgen snel (zonder sokken). Volgende ochtend slaap ik al lekker tot zeven uur, gaat de goeie kant op. Corné is dan al vanaf half zes op en is blij dat hij koffie kan halen. Inmiddels zitten we dus vanaf negen uur in de auto en is de Grand Canyon onze eindbestemming van vandaag. Lange route maar iedereen vermaakt zich. Landschap is echt van het kaliber cowboys en indianen maar het is jammer dat de blauwe hemel heeft plaatsgemaakt voor een grijze lucht. Net bij een benzinestation lekkerste hotdog ooit gegeten, nog wat kilometers gereden en in Williams (typisch kitscherig cowboydorp van de route 66) boodschappen gedaan (onder andere een megadoos donuts die hoog op Kaspers bucketlist staat). Hopen over een uurtje op de camping te zijn. Zon gaat alvast weer schijnen maar gelukkig stúkken minder warm hier.