Vertrek van campng bij Montreal

Al bijna een week weg! Vanmorgen even een paar uurtjes gedaan alsof we op een camping in Frankrijk staan, kinderen uitslapen, ontbijtje in de zon en daarna zwemmen, lezen en zonnen bij het zwembad. Zitten nu in de auto en gaan terug naar Toronto. Vandaag komen Walter en Esther aan en vanaf vanavond zijn we met negen! Gisterochtend vroeg uit Tadoussac vertrokken, een beetje met pijn in het hart want wat is het daar mooi! De eerste dag walvissen kijken en de tweede dag een prachtige hike (klinkt stoerder dan wandeling toch:-) in het nationaal park Sagenuay. Dit is het gebied in de fjord. Tadoussac ligt op de splitsing van de grote St Lawrence en de veel nauwere fjord de Sagenuay. We besluiten route van 9 km te doen, met als doel het punt waar je de witte Beluga vanaf de wal kan spotten. Ranger verzekert ons dat er bijna geen dag voorbij gaat dat ze niet langskomen... Haha, je voelt m al....

Ondanks de Deet worden Kas en ik lek geprikt door de black flies, gemene krengen, op een gegeven moment dacht ik dat Kas een gat in zijn hoofd had, allemaal bloed en t beesie was net aan zijn zesentwintigste (ja echt!!!!), beetje in Kas zijn nek begonnen. Horror, en we krabben ons nog suf, dat snap je.

Belugapoint is om stil van te worden, we gaan er van fluisteren, het water is spiegelglad en je kunt de stilte horen, kippenvel. Het is eb en de immense natuur, rotsen, bergen, water, ik kan het niet beschrijven maar werkelijk indrukwekkend... Het is 12 uur, we zien geen Beluga's, maar we hadden al gelezen dat laat in de middag een beter moment is...

Route is tot nu toe niet uitdagend, vlak kiezelpad waar je bij wijze van spreken nog met een rolstoel overheen kunt. Hebben we daar allemaal wandelschoenen voor aan gedaan? Uitstapje omhoog, dwars door de bomen, smal paadje over rotsen, steil, zweet gutst over ons lijf maar dit is leuk! Uitzicht daarna nog leuker, we kijken vanaf een hoog punt over de fjord uit, super!

Op de terugweg komen we weer langs het Belugapoint. Nu staat er een ranger die ons voorziet van verrekijker en ons vertelt dat ze gister een moeder met jong heeft gezien. Drie kwartier later moeder noch jong noch ander wit walvisje gezien en we lopen terug naar het beginpunt. Best gek maar niemand is erg teleurgesteld. Jongens leken meer bezig met de grappige eekhoorntjes (ja, daarvoor moet je naar Canada...) en ik vond de overweldigende natuur, de stilte en het alleen al weten dat er hier zulke bijzondere beesten zwemmen al meer dan de moeite waard. Bovendien hadden we gister al de adrenaline gehad in de Zodiac en was dit bijna een soort mystieke plek, waar je geen gegil wil bij het zien van een wit ruggetje in de verte. Wow, wat een mooie dag....

Terug op de camping regent t, bah! We pakken een spelletje en gaan in de ruimte zitten waar allemaal picknicktafels staan. Naast ons allemaal mensen met koelboxen, gaspitjes en heerlijk eten. Zoals Luuk betaamt kijkt hij het eten van de borden en bij mij staan de speekselklieren ook niet stil. Naast ons wordt er heerlijke patat bezorgd en C gaat meteen vragen waar ze dat gehaald hebben. C is nog niet weg of de twee zeer vriendelijke oudere echtparen geven Luuk hun restant, met zoutvaatje en bakje mayo erbij en zo raken we aan de praat met deze mensen uit Quebec stad. Anderen worden ook nieuwsgierig en komen vertellen dat ze in Nederland op witte fietsen hebben gefietst en in Amsterdam zijn geweest. Weer een andere man vraagt wat voor taal wij eigenlijk spreken, Engels? Nee, Dutch dus.... Dutch? Leuk, tot nu toe ervaren wij Canadezen als heel vriendelijk en behulpzaam, erg snel een praatje en een helpende hand, heel relaxed.

Volgende dag vroeg uit de veren, Quebec stad staat op t program. We wllen in twee dagen terug naar Toronto en Quebec lijkt ons erg mooi. Montreal is qua afstand logischer (op de helft) maar reisgidsen overtuigen ons om toch Quebec te kiezen. Achteraf heel blij mee want wat een leuke stad. Niet voor niets petit Paris genoemd.... Wel een cultuurshock om na drie uur rijden het gevoel te hebben in een totaal andere wereld te zijn. Quebec heeft al het moois van een Franse stad. Bijna te mooi en schoon, beetje Disney....  Of Zaanse schans. Trouwens, in deze hele streek verbazen we ons steeds weer over de "Fransheid" van werkelijk alles! Dat er Frans wordt gesproken wisten we, maar soms is het hier Franser dan in Frankrijk zelf! Op een stopbord staat hier arret, terwijl er in Frankrijk volgens mij gewoon stop op staat. En helaas is camembert hier overal te koop maar betaal je er voor alsof het een klomp goud is. En dat geldt jammer genoeg ook voor een heleboel andere dingen. Thuis let ik ook heus wel op de hamsterweken maar hier geen hamsteren in de supermarkt haha. Dieptepunt van mijn miskopen (teveel op prijs gelet en B-merken zijn soms echt niet lekker) was toen Kasper bij het eten van een ijsje uit de supermarkt zei:" Jeetje mam, die stokjes smaken hier echt lekker!". Ik heel verbaasd vragen of ze dan anders dan in Nederland smaken, zegt ie:"Nee, precies hetzelfde, maar na dit ijsje vind je ineens het stokje lekker!" Kleine goochemerd....

Na bezoek aan Quebec willen we nog wat kilometers maken zodat we de lange reis van Tadoussac naar Toronto in twee keer 550 km kunnen doen. Dat betekent ergens bij Montreal overnachten. Kwamen we op de heenweg allemaal hotels tegen, rijden we ze nu bljjkbaar blind voorbij want na Montreal hebben we nog niets en zijn we wel aardig moe. Om half negen een heel morsig motel waar ik toch wil stoppen uit angst de halve nacht door te moeten rijden. C gaat vragen voor een kamer, komt terug en zegt:"135 dollar voor een kamer met vijf bedden maar we doen het niet want het stonk er naar Chinees". Ik vraag:"afhaalchinees?". "Nee, gewone Chinees". Hoe ruikt een gewone Chinees? Nou, niet lekker volgens C, dus wij weer verder. Om kwart over negen rijden we een camping op, zetten onze tent op bij het licht van het golfkarretje van de aardige eigenaar die met zijn kar net zolang blijft staan totdat onze tent staat. Aardig! Camping pal aan de snelweg en het spoor en de trein fluit hier steeds heel lang en hard, het doet C en mij allebei meteen aan een film denken... Desondanks slapen we heerlijk en genieten 's ochtends ook nog even lekker van het zwembad.

Nu zitten we in het hotel in Toronto, net op het vliegveld geweest om de Bogersjes op te halen, maar ze hebben bijna vier uur vertraging. Balen, wat zullen ze moe zijn!