Niet 1 orka maar 10!

Na ons haastige vertrek is ons volgende doel Telegraph Cove. Dit schijnt de beste plek te zijn om orka's te zien en bovendien een mooi plaatsje. Het is maar 60 km. dus een uurtje later zitten we met een tot nu toe ons lekkerste ontbijt op een houten veranda in een schilderachtig haventje. Luuk en C eten hun vingers op bij een soort pasteitje met ei, bacon en kaas. Zware kost, maar helemaal aan ze besteed. Ole's gezicht verdwijnt bijna helemaal achter een enorme Cinnamon roll. Mist is weer opgetrokken en er ligt weer een stralende dag te wachten.... Ongeduldig wachten we op C en W die de whalewatch aan het regelen zijn. We willen weer op een Zodiac maar die varen hier niet. Het wordt een boot waar we met een man of dertig op zitten met genoeg ruimte om altijd zelf een goed plekje te kiezen (zonder je ellebogen te hoeven gebruiken want er konden er 90 op).

In de tijd die we voor de whalewatch hebben, lopen we over de houten steiger in het haventje. Alles is hier van hout, de huizen in allerlei kleuren, op palen, heel mooi! We kijken een hele tijd bij een ouder echtpaar die net met hun bootje hebben gevist en vijf zalmen gaan schoonmaken. De jongens zijn heel nieuwsgierig en lopen even later met vissenkoppen en ingewanden over de steiger om deze aan de meeuwen te voeren. De vrouw laat het hart zien, dat soms nog klopt als je de kop eraf snijdt. De kleine mannen vinden het heel gaaf om te zien en de mensen vinden het erg leuk om ze hen alles uit te leggen. Pikken we weer even mooi mee... Hadden deze vissen s'avonds kunnen eten want de man biedt ze ons aan en wil ze zelfs voor ons koel houden als ik zeg dat we geen koelkast hebben, maar ik weet nog niet waar we vannacht slapen dus moet zijn aanbod met pijn in t hart afslaan, jammer, ook voor onze vega-Kas, die wel vis eet...

En dan wordt het vanzelf 1 uur en staan de jongens zich bij de steiger te verdringen om als eerste de boot op te kunnen. Hilarisch als captain Wayne (sprekend kapitein Iglo) de namen van de boekingen in volgorde opleest en we uiteindelijk bijna als laatste groep de boot opgaan. Elke familie wordt even persoonlijk welkom geheten, heel hartelijk, en voordat we aan boord gaan vertelt gids Kyle alvast wat we kunnen verwachten. Iedereen wil natuurlijk orka's zien, leuk dat Kyle ons vertelt dat we ook mooie vogels kunnen spotten maar dat is toch echt van ondergeschikt belang voor de families Bogers en Stoops/Scheerman!

We zijn nog maar net op het water als we dolfijntjes zien. Daarna zien we al heel snel, echt vlakbij de kant, de rugvinnen van vier of vijf orka's. De rugvin van het volwassen mannetje is echt waanzinnig groot en het is geweldig als ze even later hun staart laten zien en ook hun kop even tevoorschijn komt en we ook een stuk van hun witte vlek zien. Ik krijg de neiging om mezelf in mijn arm te knijpen, wow, is dit echt? We liggen steeds stil om de groep goed te kunnen zien. Waar in Tadoussac veel meer boten voeren, is dit de enige boot en houdt de boot steeds 100m afstand om de dieren niet op te jagen. Gelukkig zwemmen ze soms zelf dichter naar de boot maar het is goed om van zeebioloog Kyle te horen hoe zorgvuldig er hier met de dieren wordt omgegaan. Veertig jaar geleden werden orka's hier nog afgeschoten, alleen omdat ze als gevaarlijk werden gezien. Met hun vlees, geraamte of het vet werd niets gedaan, itt bij walvissen.

Even later is er links van de boot een Humpback whale, nu wordt het lastig, welke kant kijk ik op, aaahhhh? Mooiste moment is als er tussen de boot en de groep orka's ineens een nieuwe groep orka's boven water komt. Kippenvel! Kyle is in rep en roer en slaat druk aan het tellen. Tot 10 betekent 1 familie, meer dan 10 zou betekenen dat er nog een tweede clan zwemt. Het zijn er 10 en later horen we dat het de A30 clan is, een clan die Kyle nog niet eerder had gespot dus zijn dag is naar eigen zeggen AMAZING!!!!!!!!! Die van mij ook.... Wat een belevenis!

Als we terugkomen gaan we naar de camping en verbazen we ons over de enorm hoge bomen. De camping ligt praktisch aan de kust, vlakbij het haventje maar je waant je hier in een compleet andere wereld. W en E gaan nog even terug naar het dorpje en wij blijven lekker op de camping. s'Avonds is het werkelijk aardedonker, niet normaal, je ziet echt niets. C denkt steeds dat hij een beer hoort grommen, ik geloof het niet zo maar als het vuur uit is en we niets meer kunnen zien, plas ik snel naast de tent om vervolgens helemaal in mijn slaapzak te verdwijnen. Volgende ochtend heeft W wallen onder zijn ogen. Weet zeker dat hij gegrom heeft gehoord. Ranger heeft ons vorige avond gewaarschuwd voor besjes en vrieskasten met zalm (iedereen vist hier). Bij daglicht zien we bij onze buurman een megavriezer buiten staan (slimmerik zet hem niet in zijn trailer) en rondom onze tent allemaal bessenstruiken. Het zou dus goed kunnen...

We breken weer op om naar Campbell river te gaan, ritje van 230km. Breekt de reis naar Tofino en we hebben een camping met zwembad gezien. Jongens zijn wel toe aan een beetje waterpret, bovendien komen we dan langs Strathconapark waar W en E heel enthousiast over zijn. Rond de middag eerst even picknickspullen halen bij de Wallmart en dan Strathconapark in. Zwembad roept ook dus we gaan niet al te ver maar de rit door bergen en langs blauwe meren is weer prachtig. Picknick aan het water, allemaal eilandjes, waar je hier komt, het is allemaal beeldschoon! C laat Ole tot groot afgrijzen van mij alleen naar een eilandje zwemmen. Ik zag t pas toen ie al bijna aan de overkant was. Kwam C te staan op een zwempartijtje want ik stond erop dat hij hem ging halen en mee terug zwom. Je kunt je wel voorstellen hoe dit ongeveer ging haha. Blijf erbij dat je hier niet moet spotten met de natuur. Water is steenkoud en je koelt enorm snel af...

Op de camping staan we supersnel, smokkelen drankjes naar het zwembad en liggen heerlijk in de zon. Alweer een stralende dag gehad! C en E gaan pizza halen en W en ik bakken alvast wat gekruide kip. Vraatzucht komt me duur te staan, pikte een ongaar stukje uit de pan en gooide de hele nacht mijn eten er weer uit. ZIEK! Ik lig heel beroerd in de tent terwijl de rest nog even geniet van de zon en het zwembad. In de auto slaap ik nog een paar uur en bij aankomst in Tofino gaat t gelukkig een stuk beter. Wat heel jammer is, is dat het het laatste kwartier van de reis van stralend weer naar koude mist is gegaan. Temperatuur van 13 graden, echt niet leuk! Camping Bella Pacifica ligt wel prachtig aan het strand, supermooie kustlijn,znd, maar ook ruige rotsen. Ik verheug me ondanks de mist weer op mooie momenten op deze plek.