Waar is mijn auto?

Alweer in de auto, enige moment dat ik aan schrijven toekom... We rijden vandaag naar Whistler, het skigebied in de omgeving van Vancouver. Na drie dagen stad lonkt de natuur toch wel weer. We hadden beloofd nog een keer een kano te huren, even kijjken of dat wat wordt...

Gister de auto neergezet bij het science museum, een wetenschapsmuseum voor kinderen en echt een eyecatcher omdat het een groot bolvormig gebouw is. We willen vandaag Yaletown verkennen, beschreven als yuppenbuurt, trendy. Ja hoor, weer overal kades, boten, parken. Vancouver is echt een grote stad maar wat is het heerlijk dat het water steeds in de buurt is! We zitten alweer snel met een picknick in het park. Er wordt getennist en jongens staan nog net niet te smeken om een racket te lenen en een paar ballen te slaan. Als we thuis komen, begint de tennisweek en de laatste dagen komt tennis alweer steeds vaker voorbij in de praat tussen de mannen, pffffff..... we zijn nog in Canada hoor:-!

Wandeling door Yaletown is leuk, daarna rijden we nog even naar Granville Island waar we de dag ervoor waren. Er was een kidsmarket die toen al gesloten was maar waar Kas nog heel graag naartoe wilde. Snel gezien want viel tegen en om een uur of half vijf zijn we weer lekker bij het zwembad in Kitsilano. Bogersjes zijn er ook net, we hadden afgesproken om hier eind van de dag lekker naartoe te gaan. We nestelen ons heerlijk in de zon en vooral Silvan en Kasper zijn uren in het water te vinden. Heerlijk! Als de zon bijna onder is, gaat Walter zijn auto vast halen. We willen samen een eindje verderop rijden naar de plek in het park aan het strand, waar W en E 17 jaar geleden zijn getrouwd. Vanuit het zwembad is W al een wandelingetje wezen maken om de plek te vinden en natuurlijjk moeten we daar naartoe! Wij lopen naar de parkeerplaats als W aangerend komt met de mededeling dat ie zijn auto niet meer kan vinden. Ja hoor, het zal wel.... C en W pakken onze auto om nog eens te kijken maar als het maar duurt en duurt, worden Es en ik lichtelijk nerveus. We zien onze auto aankomen met beide mannen er in. OH NEEE! Gejat of weggesleept? Er toch nog niet van overtuigd, doen Es en ik met de kinderen lopend nog een rondje, maar geen witte Dodge te bekennen... Als Es een meisje aanspreekt dat in de buurt meubels aan het inladen is, zegt deze: "they love towing in this neighbourhood". Leuk dat ze dol zijn op het wegslepen van auto's in deze buurt, maar zorg dan ook dat er genoeg bordjes staan waarop het parkeerverbod te lezen is! Gelukkig is het meisje heel behulpzaam en gaat bellen. Opluchting als blijkt dat de auto idd is weggesleept en niet gestolen. Vrouw die bij het meisje hoort weet ons nog te vertellen dat de boete waarschijnlijk niet meer dan 100 dollar zal zijn. Wij hadden al Amsterdamse tarieven in ons hoofd en rekenden al op het drievoudige... Walt en C hoeven maar vijf km. verderop om de auto op te halen en de boete is maar 88 dollar. Walt vraagt nog aan de jongen of hij het niet erg vindt dat hij geen fooi geeft;-) Corne opent de deur voor een kras oud vrouwtje die denkt dat C van parkeerbeheer is. Ze stort zich op C met de woorden:"My car is stolen, and you've got him!!". Hilarisch! Es en ik wachten met de jongens bij Starbucks. Pas om een uur of half 11 zitten we bij de tent, het was weer niet saai vandaag!