Inside Passage

Na Jasper hadden we drie dagen om in Prince Rupert te komen, ruim 1000 km. Omdat we niet drie halve dagen willen rijden en steeds willen opbreken, besluiten we een lange dag te tijden tot Smithers, daar een dag te blijven en het laatste stukje op dag drie te doen. Vanuit Jasper stoppen we eerst nog even om een foto te maken van de Mount Robson. Tussen de middag stoppen we in een "houtstadje", inmiddels hebben we al meer dan 50 megavrachtauto's geteld met boomstammen erop. Canada is lots of trees! Laat in de middag komen we aan in Smithers. Een aaneenschakeling van hamburgerketens en meer lelijkheid, weliswaar in een vallei met uitzicht op een gletsjer, maar het is het allemaal net niet! Camping wordt gerund door n beetje vreemd stel, maar wel met veel zorg en toewijding, al komt de yogamuziek in de toiletruimte best snel je oren uit haha. De volgende dag ontbijten we gelukkig nog buiten maar daarna is het kommer en kwel, regen, regen, regen.... Wat gaan we hier in vredesnaam doen? We rijden naar een meertje in de buurt waar een zandstrand zou zijn en speelgelegenheid en ontdekken een prachtig aanngelegd parkje met overkapping met tafels en houtfornuis. Okee, optie voor vanmiddag? Rijden eerst maar naar Tim Horton voor een bak koffie en lopen door Mainstreet, het meest authentieke gedeelte van het dorp. Lekkere boodschappen gedaan voor picknick en naar het park teruggereden om onder de overkapping een vuurtje te maken en te eten. Wordt een combi lunch/diner want het wordt droog en er wordt heerlijk gevoetbald en gespeeld en we luisteren lekker muziek, eten, drinken en sluiten af met een potje ouders tegen kinderen, erg leuk! Terug op de camping wederom een vuurtje waar we het een keertje lekker laat maken. Morgen naar Prince Rupert!

Volgende dag stoppen we onderweg bij Hazelton, een dorp waar houten huizen en totempalen te bezichtigen zijn en Indianen wonen, helaas niet meer met tooi en in wigwams... Prachtige museumwinkel en even een mooie break van de autorit. In Prince Rupert hebben we een hostel geboekt waar W en E 17 jaar geleden ook hebben geslapen. Prachtig blauw houten huis, overal bloemen en van binnen beetje Pippi Langkous. We kamperen niet omdat we de volgende dag al om half zes bij de boot moeten zijn waarmee we de Inside passage gaan varen, een 500 km. lange bootreis door fjorden naar Vancouver Island. Als we aankomen blijkt er een foutje te zijn gemaakt. Kinderen mogen niet op slaapzaal dus moeten er vijf kinderen met 1 van ons in een kamer en de rest op een slaapzaal. Aan Walter de eer haha! C, E en ik op de slaapzaal... Overigens heerlijke bedden en de ruimte is verdeeld in kamers zonder deuren, zodat we met zijn drietjes toch een soort van eigen ruimte hebben. Gelukkig, want deze vorm van overnachten is mij volkomen vreemd....

We lopen het dorp in om wat dingetjes voor op de boot te kopen en wat te eten maar komen terecht in een grauwe verwaarloosde buurt met veel armoede, schrikken gewoon! Later ontdekken we dat er vlak aan het water een enorm opgepimpt stukje voor de toeristen is, waar het wel leuk is, jammer, alles is al dicht en gegeten hebben we inmiddels ook. Jongens voetballen nog even in het park en we gaan vroeg slapen want morgen vroeg op....

Volgende ochtend gaat om kwart voor vijf de wekker, aaaiiiii, snel aankleden en een half uurtje later staan we in dichte mist in de rij voor de boot. Kop koffie, muffin, wakker worden maar! Het eerste uur zien we geen meter ver. Welke kant zou het opgaan, ik doe schietgebedjes voor zon, in ieder geval voor helder weer want deze reis schijnt waanzinnig mooi te zijn. Rasoptimist Walter zegt in de dichte mist dat hij het nu al mooi vindt, ik vrees dat daar bij mij iets meer voor nodig is. Na een uur probeert de zon erdoor te komen en al snel is het strak blauw. Woorden om te beschrijven wat we allemaal zien heb ik niet, maar wat is dit mooi! Zoveel losse eilandjes, allemaal vol met bomen, de bergen, de zee, de lucht. We zitten de hele dag buiten op het dek en fotograferen ons suf. De kinderen zitten grotendeels binnen en spelen verstoppertje of kijken film, maar dat maakt onze pret niet minder! Aan het einde van de dag een walvis vlakbij de boot, in de verte steeds fonteinen van meters hoog, veroorzaakt door het "gesnuif" van deze prachtige dieren. Zonsondergang is een sprookje, rozig en heel voldaan zitten we de laatste uurtjes binnen. Om half 11 is deze indrukwekkende tocht jammer genoeg voorbij, we rijden naar ons hostel (ja, nog 1 keer....) in Port Hardy en checken in, in een verblijf dat ergens in het midden ligt tussen een studentenhuis en het leger des heils. Pfffff, gelukkig morgen weer in onze eigen tent. Gelukkig slapen we snel en weten we 's morgens niet hoe snel we weg moeten zijn...