Rockies
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia en Corne
28 Juli 2013 | Canada, Prince Rupert
Vertrokken uit Jasper. Weer drie mooie dagen achter de rug. Vanuit Lake Louise zijn we naar een camping voorbij Jasper gereden. Hadden we dag ervoor gereserveerd omdat we bang waren voor de bordjes full/complet. Bizar hoe snel berglandschap weer overging in vlak land. Camping boomloos, baah! Jongens heel teleurgesteld. Bij Rockies denk je aan bergen en kamperen in het bos. Waar we nu waren leek op de Flevopolder... Al bijna meteen viel het besluit om de volgende dag weer 80 km. terug naar Jasper te rijden voor een leukere kampeerplek. Mensen van de camping straal beledigd. En dat we maar niet moesten denken dat we nog een plekje konden krijgen in Jasper. Bleek een eitje, als je aan het einde van de dag op een camping komt is de kans groot dat je misgrijpt, maar een dag van tevoren reserveren gaat prima.
We zien ons verblijf hier als kans om even wassen te draaien want dat is hier prima voor elkaar. Es en ik hebben vier machines naast elkaar draaien terwijl de mannen de picknickafel borrelklaar te maken. Jongens gaan honkballen, fijn, haha, geen bomen! We koken een grote pan met pasta en besluiten morgen naar de hot springs hier dichtbij te gaan en daarna naar Jasper. Om een uur of 11 gaan we naar bed en al niet snel daarna begint het te regenen en onweren. Jongens zijn niet bang, gelukkig... Ik trek mijn slaapzak over mijn hoofd en hou me gedeisd, van binnen voelt t minder rustig. Op een gegeven moment rol ik van mijn matje. Ik lig aan de buitenkant en een enorm krachtige windvlaag duwt de tent helemaal plat aan mijn kant. Mijn hemel.... Als alles weer rustig is vallen we in slaap. Midden in de nacht moet ik plassen. Als ik in mijn slipper stap, zie ik dat alles wit is, de lucht van de mist en de grond bezaaid met hagelstenen, sommige zo groot als knikkers. Als ik naar de wc loop zie ik beren uit de mist opdoemen (hersenspinsels) en als ik daarna in het toiletgebouw door het water waad (staat blank), bedenk ik dat we toch maar weer van alles meemaken. Terug naar mijn lekkere warme plekkie!
Volgende ochtend liggen de hagelstenen nog steeds rondom de tent. We praten een hele tijd met onze buurman die in zijn eentje maandenlang in zijn camper rondreist. Walter heeft de dag ervoor al een foto van hem gekregen van een wit berenjong met zijn moeder. Hij had deze een paar dagen geleden gezien, heel mooi! Man vertelt ons ontzettend veel over het land, heel boeiend. We horen veel over de economische en sociale problemen in de noordelijke delen, over de manier van leven in het enorm lege Yukon, de lange winters en nog veel meer. Het leuke aan Canada is dat de mensen altijd een praatje met je maken en geintersseerd zijn. Opvallend is dat ze daar ook altijd alle tijd voor nemen, heel relaxed.
Nadat we hebben ingepakt, rijden we naar de hotsprings. Hoog in de bergen, veel mooier en ruimer dan de vorige. Heerlijk dagje in de zon en de ijskoude en heel warme baden. Bovendien een terras met heerlijke broodjes dus we zijn allemaal in ons element. Ook hier weer leuk om te zien dat mensen de jongens aanspreken en vertellen over hun relatie met Nederland. Deze keer is een oud mannetje erg enthousiast over een "amusementpark somewhere at Waalwike", leuk.... Een ander stel is net in Breda op familiebezoek geweest, they loooooove de Grote kerk en de man wil na zijn pensioen in Breda wonen omdat hij dan zijn familie altijd op de fiets kan bezoeken. Ja, we beseffen weer even dat Nederland ook veel te bieden heeft.
In de middag rijden we naar Jasper en belanden daar op een prachtige camping. Plekjes midden in het bos, fireplace, stromend beekje langs de tent, te mooi! Ranger weet wel te melden dat er vannacht een beer heeft rondgewandeld. Inmiddels zijn we daar niet meer zo van onder de indruk... We integreren hier aardig! Even later heeft Silvan wel een ontmoeting met een andere gevaarlijke viervoeter. Hij schiet per ongeluk een steentje langs het dak van onze auto en al voordat Walter boos wordt, vliegt ie van schrik het bos in om even later helemaal over zijn toeren terug te komen omdat er ineens een elk voor zijn neus stond. Probeer dan maar eens niet te lachen.... ''s Avonds bakken we steaks en zalm en bouwen we weer een mooi vuurtje. Als we de volgende ochtend wakker worden staan er twee elks met twee jongen achter de tent in de bosjes te grazen. Ademloos.... Ze zijn volkomen op hun gemak, wat is dit mooi, we kunnen ons niet voorstellen dat deze dieren, vooral met jong, zo gevaarlijk zijn.
Op het programma staat vandaag de Columbia Icefields, een enorme gletsjer waar Walter en Esther tijden hun reis 17 jaar geleden een heel stuk op gelopen hebben. De dag ervoor hebben we geinformeerd naar een guided tour maar vonden dat bizar duur dus laten het zitten. Als we aankomen zien W en E een hele andere gletsjer dan destijds want er is een enorm deel afgesmolten. Bovendien staar er een touwhek met een verbod om zelf op de gletsjer te gaan lopen. Er stroomt een rivier onder en er zijn spleten die maken dat het gevaarlijk is om er vanaf deze kant op te gaan. Borden met gruwelijke verhalen (jongetje van vier zakt in spleet terwijl hij twee meter naast zijn ouders staat en overleeft het niet) ondersteunen ons besluit om vooral niet over het touw te stappen maar Ole vindt het totale onzin. Spreidt enorm pubergedrag tentoon:" ik let toch op waar ik loop, duh". Ooooohhhhhh...... Ik snap de teleurstelling. Bovenop zien we de rupsvoertuigen wel de sneeuw oprijden maar we besluiten het erbij te laten zitten. Je staat dan wel in de sneeuw maar het uitzicht lijkt ons niet spectaculair anders en we besparen ons veel geld en een ritje met een bus vol Japanners die zelfs nepsneeuw kopen in de souvenirwinkel haha.
We rijden naar Jasper terug, eten onderweg een broodje en gaan naar de gondels vlakbij de camping om de Whispermountain op te gaan. Jammer dat t ietwat heiig is maar het is mooi om deze omgeving nu eens van bovenaf te zien. Wat een meren tellen we en in de verte de Mount Robson, de hoogste berg (4000m) van Canada (of provincie, thuis maar even opzoeken...). Walt is beneden gebleven en ligt op een bank te slapen als we terug komen. We moeten nog boodschappen doen maar ik ben blij dat ik met Ole, Kasper en Jesse naar de camping "mag". Net als W ben ik ook moe en heb zin in een "alleenmomentje". Jongens gaan spelen en ik stook een fikkie, daar ben ik inmiddels bedreven in. Walt schrok vanmorgen toen hij uit bed kwam en mij al een vuur zag maken. Volgens hem verwilder ik. Ik denk dat hij me gewoon niet 100 procent kent... Als ik lekker zit te lezen schrik ik van een grote elk die over t plekje van W en E marcheert. Tjemig.... Achter onze tent staan de twee jongen. Als de anderen weer terug zijn, zijn we er met zijn allen getuige van dat 1 jong zijn moeder roept door steeds een hoog piepgeluid te maken. Even later horen we moeder verderop in het bus antwoorden met een iets zwaardere piep. Mooi! Even later komt moeder weer teruggelopen over t plekje van W en E en begint het jong te drinken. Dit campingplekje is onvergetelijk!
We barbecuen lekker en duiken niet al te laat ons tentje in. Helaas zit ons verblijf op dit mooie plekje er alweer op.
We zien ons verblijf hier als kans om even wassen te draaien want dat is hier prima voor elkaar. Es en ik hebben vier machines naast elkaar draaien terwijl de mannen de picknickafel borrelklaar te maken. Jongens gaan honkballen, fijn, haha, geen bomen! We koken een grote pan met pasta en besluiten morgen naar de hot springs hier dichtbij te gaan en daarna naar Jasper. Om een uur of 11 gaan we naar bed en al niet snel daarna begint het te regenen en onweren. Jongens zijn niet bang, gelukkig... Ik trek mijn slaapzak over mijn hoofd en hou me gedeisd, van binnen voelt t minder rustig. Op een gegeven moment rol ik van mijn matje. Ik lig aan de buitenkant en een enorm krachtige windvlaag duwt de tent helemaal plat aan mijn kant. Mijn hemel.... Als alles weer rustig is vallen we in slaap. Midden in de nacht moet ik plassen. Als ik in mijn slipper stap, zie ik dat alles wit is, de lucht van de mist en de grond bezaaid met hagelstenen, sommige zo groot als knikkers. Als ik naar de wc loop zie ik beren uit de mist opdoemen (hersenspinsels) en als ik daarna in het toiletgebouw door het water waad (staat blank), bedenk ik dat we toch maar weer van alles meemaken. Terug naar mijn lekkere warme plekkie!
Volgende ochtend liggen de hagelstenen nog steeds rondom de tent. We praten een hele tijd met onze buurman die in zijn eentje maandenlang in zijn camper rondreist. Walter heeft de dag ervoor al een foto van hem gekregen van een wit berenjong met zijn moeder. Hij had deze een paar dagen geleden gezien, heel mooi! Man vertelt ons ontzettend veel over het land, heel boeiend. We horen veel over de economische en sociale problemen in de noordelijke delen, over de manier van leven in het enorm lege Yukon, de lange winters en nog veel meer. Het leuke aan Canada is dat de mensen altijd een praatje met je maken en geintersseerd zijn. Opvallend is dat ze daar ook altijd alle tijd voor nemen, heel relaxed.
Nadat we hebben ingepakt, rijden we naar de hotsprings. Hoog in de bergen, veel mooier en ruimer dan de vorige. Heerlijk dagje in de zon en de ijskoude en heel warme baden. Bovendien een terras met heerlijke broodjes dus we zijn allemaal in ons element. Ook hier weer leuk om te zien dat mensen de jongens aanspreken en vertellen over hun relatie met Nederland. Deze keer is een oud mannetje erg enthousiast over een "amusementpark somewhere at Waalwike", leuk.... Een ander stel is net in Breda op familiebezoek geweest, they loooooove de Grote kerk en de man wil na zijn pensioen in Breda wonen omdat hij dan zijn familie altijd op de fiets kan bezoeken. Ja, we beseffen weer even dat Nederland ook veel te bieden heeft.
In de middag rijden we naar Jasper en belanden daar op een prachtige camping. Plekjes midden in het bos, fireplace, stromend beekje langs de tent, te mooi! Ranger weet wel te melden dat er vannacht een beer heeft rondgewandeld. Inmiddels zijn we daar niet meer zo van onder de indruk... We integreren hier aardig! Even later heeft Silvan wel een ontmoeting met een andere gevaarlijke viervoeter. Hij schiet per ongeluk een steentje langs het dak van onze auto en al voordat Walter boos wordt, vliegt ie van schrik het bos in om even later helemaal over zijn toeren terug te komen omdat er ineens een elk voor zijn neus stond. Probeer dan maar eens niet te lachen.... ''s Avonds bakken we steaks en zalm en bouwen we weer een mooi vuurtje. Als we de volgende ochtend wakker worden staan er twee elks met twee jongen achter de tent in de bosjes te grazen. Ademloos.... Ze zijn volkomen op hun gemak, wat is dit mooi, we kunnen ons niet voorstellen dat deze dieren, vooral met jong, zo gevaarlijk zijn.
Op het programma staat vandaag de Columbia Icefields, een enorme gletsjer waar Walter en Esther tijden hun reis 17 jaar geleden een heel stuk op gelopen hebben. De dag ervoor hebben we geinformeerd naar een guided tour maar vonden dat bizar duur dus laten het zitten. Als we aankomen zien W en E een hele andere gletsjer dan destijds want er is een enorm deel afgesmolten. Bovendien staar er een touwhek met een verbod om zelf op de gletsjer te gaan lopen. Er stroomt een rivier onder en er zijn spleten die maken dat het gevaarlijk is om er vanaf deze kant op te gaan. Borden met gruwelijke verhalen (jongetje van vier zakt in spleet terwijl hij twee meter naast zijn ouders staat en overleeft het niet) ondersteunen ons besluit om vooral niet over het touw te stappen maar Ole vindt het totale onzin. Spreidt enorm pubergedrag tentoon:" ik let toch op waar ik loop, duh". Ooooohhhhhh...... Ik snap de teleurstelling. Bovenop zien we de rupsvoertuigen wel de sneeuw oprijden maar we besluiten het erbij te laten zitten. Je staat dan wel in de sneeuw maar het uitzicht lijkt ons niet spectaculair anders en we besparen ons veel geld en een ritje met een bus vol Japanners die zelfs nepsneeuw kopen in de souvenirwinkel haha.
We rijden naar Jasper terug, eten onderweg een broodje en gaan naar de gondels vlakbij de camping om de Whispermountain op te gaan. Jammer dat t ietwat heiig is maar het is mooi om deze omgeving nu eens van bovenaf te zien. Wat een meren tellen we en in de verte de Mount Robson, de hoogste berg (4000m) van Canada (of provincie, thuis maar even opzoeken...). Walt is beneden gebleven en ligt op een bank te slapen als we terug komen. We moeten nog boodschappen doen maar ik ben blij dat ik met Ole, Kasper en Jesse naar de camping "mag". Net als W ben ik ook moe en heb zin in een "alleenmomentje". Jongens gaan spelen en ik stook een fikkie, daar ben ik inmiddels bedreven in. Walt schrok vanmorgen toen hij uit bed kwam en mij al een vuur zag maken. Volgens hem verwilder ik. Ik denk dat hij me gewoon niet 100 procent kent... Als ik lekker zit te lezen schrik ik van een grote elk die over t plekje van W en E marcheert. Tjemig.... Achter onze tent staan de twee jongen. Als de anderen weer terug zijn, zijn we er met zijn allen getuige van dat 1 jong zijn moeder roept door steeds een hoog piepgeluid te maken. Even later horen we moeder verderop in het bus antwoorden met een iets zwaardere piep. Mooi! Even later komt moeder weer teruggelopen over t plekje van W en E en begint het jong te drinken. Dit campingplekje is onvergetelijk!
We barbecuen lekker en duiken niet al te laat ons tentje in. Helaas zit ons verblijf op dit mooie plekje er alweer op.
-
28 Juli 2013 - 21:24
Jose De Boer:
Hello candagans,
Ik moest ff google voor elks, maar ik weet nu wat voor dieren het zijn. Geweldig, en dan ook nog met jong. Sas, je wordt inderdaad een echte "nature mama". Grappig dat een aantal canadezen zo enthousiast zijn over Nederland. We hebben hier de laatste weken erg mooi weer en dan is Nederland ook geweldig. Vandaag nog op de nieuwe Maasvlakte geweest met 8 km. aan strand. Lekker uitgewaaid, in de zon gelegen en een lekker frietje met mayo gehaald, hmmm. Ook niet verkeerd, maar wat jullie zien en meemaken is toch wel top!
Folks, have fun!
Groet Jo en Jo -
28 Juli 2013 - 22:14
Anneke:
Ik ga nu een weekje fietsen, ik denk zonder beren en ander wild. Ik zie jullie verhalen daarna weer met veel belangstelling tegemoet. Veel plezier nog en groetjes AenK -
29 Juli 2013 - 12:05
Remco:
Vandaag bij terugkomst van vakantie heel wat mail te verstouwen, maar toch even snel door jullie reisverslagen gescand. Leuk hoor! Herkenbare momenten .... heel veel plezier nog!!
grts
Remco -
29 Juli 2013 - 12:23
Cathelijne:
Hallo Saskia! Wat heerlijk om jullie reis verhalen mee te beleven! Ik hoop bij thuiskomst een hoop foto's te kunnen zien, want de foto's die je ge'post' hebt, vragen om meer. Wij zitten hier in Zwitserland ook wel op een vrij spectaculaire plek. Het meer van Geneve is het lieflijkste oord dat ik tot nu toe heb gezien. Mild, vol met bloemen, rijk, verstild, rustig, groen, blauw, wijds.
Verleden week waren wij op de Matterhorn. Spectaculair! Ons chalet ligt op 1400 m en de gondels naar de Matterhorn vertrekken vanaf Zermatt op 1700 m. Na vier gondels sta je dan op 4100 m aan de voet van die merkwaardige pyramide die zich naar de hemel uitstrekt. Wat een berg! Maar Christian werd doodziek door het hoogteverschil. En Daan viel op mijn schoot in slaap zomaar midden op de berg. Ik voelde me topfit maar zag wel meer touristen wat pips achter de koffie in Restaurant Panorama. Christian viel echt bijna flauw dus met Daan op mijn arm en Christian leunend op mijn schouder (hij dacht dat-ie een beroerte kreeg...) strompelden we terug naar de gondel.
Met iedere meter die we daalden, knapte Christian zichtbaar op. We zijn toen op 2500 m gaan zitten bijkomen in een restaurant. Toen ging het wel weer. Vervolgens hebben we van daar de wandeling naar beneden aanvaard. We wilden the 800 m afdalen naar Zermatt, een prachtige wandeling door dennenwouden, langs meren etc. En wolven en bruine beren! Jawel! Dat lazen we op de kaart... maar we hebben ze niet gezien en dat vond ik ook niet zo heel erg.
Na een half uur zei Christian last te krijgen van zijn knieen. Hij was een beetje vergeten dat hij op zijn zeventiende twee meniscus operaties heeft gehad en in zijn linkerknie geen kraakbeen meer heeft. Hij heeft er sindsdien zijn sporten op aangepast (fietsen hoofdzakelijk) en was even vergeten dat een berg aflopen danig op de knieen drukt. We hadden hier al wel flink wat wandelingen gemaakt maar hoofdzakelijk recht of klimmend. Nog een kwartier later deed het zo pijn dat hij achteruit de berg is gaan aflopen. Daan liep alles ondertussen twee keer! Holde de berg af en klom weer omhoog in de tijd dat pa nodig had om zijn meters af te leggen. Christian had het helemaal gehad met zichzelf! Ik lijk wel een ouwe vent van 75! Eerst hoogteziek en nou dit!
Het probleem was dat de wandeling van 3 uur een wandeling van 5 uur werd. Loop maar eens achteruit een berg af! En toen waren we pas halverwege!!!! Geeft niks zei ik nog, pakken we daar de gondel voor de laatste etappe naar beneden! Was een leuk idee behalve dat het toen al na vijfen was en de gondels al niet meer gingen. Toen hebben we in arren moede een taxi besteld en 150 Franken gelapt om in Zermatt terug te komen.
Toch was het een onvergetelijke dag. Dat alpine gevoel blijft ergens in je hangen en kun je blijven terugroepen.
Volgens mij zullen de Canadese landschappen ook in jullie gaan huizen en nemen jullie dat heerlijk mee terug naar NL. Het klinkt allemaal fantastisch! Ik ben benieuwd naar de volgende verslagen.
Gisteren liep ik de zijkamer van ons chalet binnen en zag ik voor het raam een hert staan. Het stond daar stilletjes te grazen, zomaar naast het huis (ons chalet ligt tegen de bosrand). Ik durfde me bijna niet te bewegen! Ik waande me in Canada...!
Dikke zoenen voor iedereen! -
30 Juli 2013 - 11:17
Inge:
Ha die Corné en fam,
Klinkt helemaal geweldig. Temidden van de werkdrukte is het een heerlijk ontspannen momentje. Hagestenen, flevopolders, witte berenjongens en gletschergevaren. Volgens mij een topreis. Geniet er nog van. Inge -
30 Juli 2013 - 20:57
Mario:
Hi Corne ( en mede avonturiers),
Leuk om dit zo te lezen en wat kan ik me lekker verplaatsen in hoe jullie het daar beleven. Het vervelende is dat ik bij het lezen van deze avonturen ook wel heel graag weer zo een mooi avontuur zou willen beleven.
Geniet van alles wat de natuur brengt en pas op voor de wilde dieren.
Groetjes Mario -
31 Juli 2013 - 11:12
Marc:
Hoi Corné en de rest,
Leuk om te lezen over jullie avonturen in de wilde natuur!
Corné, vergeet niet te vragen bij wat lokalen naar eventuele ervaringen over euro betalingen op hun CAD rekening. Altijd handig, informatie uit eerste hand ;-)
Geniet er nog van!
Groeten, Marc
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
